Today is the day that I'll never get over with...

Today is the day that I'll never get over with...
for this is the day that I prayed and hoped that would never ever come.
not wanting to be ready.
it shouldn't.-- or we just couldn't. either way, it left us with tears in our eyes and hearts broken...

a day that we wished, we will never hear o see... or even felt.
we just couldn't take it...
you, having to leave,
you having to sacrifice,
you having to give us up,
you, having to break your own heart, just to come up with a single decision.
and you, having to leave your little comets, going nowhere or maybe, hopefully, somewhere.
somewhere. for you. for us.

do you know that?....
I hoped you know...
how many of us lost our fathers...but gained one in your love.
how many of us lost our faith, but gained one in your courage and strength.
how many of us turned into little boys and girls once again, waiting for you to tell how much you are proud of us, no matter how small and insignificant the accomplishment maybe.
how many of us turned into chickens, crying like babies. losing control. but hell with the prides. these pearls rushing down our eyes are for you... you showed us how to let go of it, let the feelings show, for you'll never know, maybe you'll miss your chance.
and do you know that?...
i hoped you know...
how many of us turned from nobody into somebody... just because... you were there for us and that's all we need to make a difference.

It's gonna hurt like hell for sure... a sure hit straight to the heart and even beyond that...
but we know now, there's no turning back. this is the only way to go. for you to be happy. the right thing to do...
we'll try to make this easy for you...
we'll try to be better. even the best. for you. for us. we love you.

*for Prof. Andres Julio Santiago

tunnel vision

image from google

That tunnel vision you always have,
kept me amaze and mesmerized.
so focus.
so determined.
so eager.
so passionate.

One day, I prayed, someday to be there.
at the end of the tunnel.
the only focus. the only clear point.
wishing the only thing you could see is me, and me to you.
selfish it may seem,
no more. no less.

Miracles happen, they say...
that day came, where, I found myself inside the tunnel with you...
sharing the same scope,
building random dreams with irresistible giggles and laughs,
senseless smiles and warm hugs.
Holding hands inside a sweating, unending circle.
kissing under an old, leaking tunnel.
so happy.
so free.
so in love.
and so real...
a true beauty that shines within two people as one.

For quite some time, the only world exist is us.
perfect in every way,
like a dreamer, a wanderer found their destination in delight, with an incredible, wonderful journey.
promising forever in the middle of a golden sunset, embracing the patient green meadows
and the wind that kisses every little leaves dancing as if giving their own blessing to the lovebirds.

But twist of fate happens when you least expect it...
I forgot I'm not the only one who could stand at the tip of the circle...
things that differ in color and nature passes and shines like a shooting star,
steals your attention from me.
seeing you like a child begging for more.

and with that, I, instantly becomes a dirt blur.
and sooner more than later, becomes invisible in your sight.

Everything that's beautiful in us,
our love, our faith,
and all the dreams beyond what the eyes can see,
crashed down like a wave tossed in the shore.

Never thought that that same vision I used to love...
will be the one who will block me out.
who, in return,

wiped us out...

puno ng pagmamahal...

Ako ma'y pinipilit na sinusugatan at ginuguhitan

kamay mo'y hindi parin bibitawan...
marami mang bagyo ang dadaan,
ang pagmamahal ko sayo'y hindi magiging nakaraan...
testigo ang mga ugat ko sa paa at kamay,
pati narin ang buhok kong nalalagas at nag iibang kulay...
magkabunga man tayo o wala,
asahan mong ako'y hindi mawawala.
itinanim na ang sarili sayo
dahil ayaw ko nang humanap pa at lumayo.
Hindi man hawak ang panahon,
mayroon naman tayong araw-araw na mag hapon.
magkwekwentuhan.
magtititigan.
maghahalakhakan.
magiiyakan.
at kung minsan ay magaaway at magkakatampuhan.
pero...

araw-araw na mag mamahalan.
muli.
at muli.
paulit ulit.
hindi mag sasawa.

dahil 'ikaw'
'tayo'....

ang lagi kong
pupunoin ng pagmamahal...

G

He's an angel...
but he doesn't have any wings...
He's my hero in pajama,
with his super powers in his watch.
He's my prince in the bathtub,
with his rubber duckies as his soldiers...
I'll be his princess to save
but with a wand that make...
his smiles that never turned into stones
his cries that shakes the world...
a thief that stoles my heart
a dreamer that wanders with the stars...

batang Camiguin

Dalawang tsinelas

Dalawang oras

Dalawang karga ng pagod...

Dalawang lapis

Dalawang pandesal

Dalawang baldeng tagaktak ng pawis...

tandaan mo hindi ka rin niya pinili

Pinili mo ang sarap
ngunit hindi ang saklap
sinubukan mong itanggi
dahil hindi pa naman daw gaanong malaki
ayaw mong makarinig ng iyak
kaya't pilit na itinulak
ayaw dalhin
dahil ayaw tanggapin
Pilit na binabaon sa limot
ngunit hindi parin makalimot.

ngunit, subalit, datapwa't
sa likod ng iyong utak gustong sulyapin...
maaring hanapin at kung pwede pa nga't yakapin
mga tanong sa isipan kung paano siya ngumiti
at ano ang kanyang mga minimithi
kunwari ay nakangisi
pero ang totoo ay nagsisisi

Alam mong maraming maaring maging
at alam mong sususbukan pang maging magaling
Kung binigyan mo lang sana ng pagkakataon
ang matagal mo ng binaon
maaring manunulat, doktor, pintor o pulis
o di kaya naman kahit tagatak lang ng pawis
Ang unang pagpadiyak ng bisikleta
o paglaruan manlang ang mga kariton at tela...
Alam mong kayang magtagumpay
sa tulong ng iyong gabay.

Sana nga'y nakakita ng bahaghari
ngunit sa ksamaang palad ay hindi binahagi.
sinabi mong hindi lang magiging maganda ang buhay
kaya't pinili mong tanggalan ng kulay
Lahat ng panggarap, saya, at pagmamahal ay hindi naranasan
dahil sa iyong kalupitan
Tunay ngang hindi pantay pantay
ang pagpili ng maagang buhay...

hindi mo man siya pinili at ginusto...
sana naisip mo... hindi ka rin niya...

....

picture from Google

time, may sariling time frame ba?

*isinulat ito noong season ng mga break-up last year.

Maraming naghihiwalay na mag kasintahan dahil daw hindi tama ang oras. Hindi ko alam kung palusot lang nila yon o gusto lang hanapan ng magandang pagbubuntungan e, pero doon ata na derive yung ka sabihang "we have the right love at the wrong time" sabi nga ng mga ibang nagmamagaling na nilalang... "There's a time for everything" daw. at sabi nga doon sa isang pelikulang pinagaksayahan ko ng 300 pesos e, ang pag-ibig daw, may sariling time frame, hindi daw pwedeng ipilit. Siguro nga tama, naisip ko lang at kung pwede ko lang tanungin... Kung totoo ngang may sariling time frame ang pag mamahal ibig sabihin ba non may expiration date? tipong parang time's up pass your papers ganon?! e pano kung hindi sapat yung time frame na binigay ng mga bathala para sa dalawang taong nagmamahalan? kasalanan bang huminge na kaunting palugid? Kung may totoong time frame ang pagmamahal... Kailan mo masasabi na tama na ang panahon na iyon para sa inyong dalawa? at hanggang kailan mag tatagal ang "tamang panahon" na iyon para sa iyong dalawa? At kung pag mamahal may sariling time frame... ang time ba may sarili ring time frame?

gusto ko malaman ang mga sagot sa mga katanunganna to' hindi dahil gusto ko lang magkaroon ng katapusan ang pagiging mangmang ko dito kung hindi gusto ko rin maging handa sa mga darating na pagmamahal... naks! hahah

Nagkausap kami ng kaibigan kong si golda, nasabi niya sakin "ang daya naman, namiss ko nanaman ang chance ko!" masakit man isipin, kadalasan sa buhay... iisa lang ang pagkakataon na ibinibigay sa atin ng tadhana. bahala ka na kung kukunin mo o hindi. Malimit lang ang pagkakataong na nagkakaroon ng pangalawang pag kakataon *ano raw?!* Sabi ko nga sa kaibigan ko, sana mayroong remote control na kung saan pwede tayo mag rewind pag nasakatan tayo, at pwede iforward pag ayaw na natin ang eksena. pero pasalamat rin tayo na wala, dahil kung mayroong ganon, malaking pursyento na hindi tayo matuto. pero kahit ganoon... gusto kong isipin na possibleng magkita ang dalawang tao sa iisang panaginip, sa parehong panahon, at sa limitadong pagkakataon. isang lugar kung saan pwede sila ulit magkita. second chance narin siguro, pero kadalasan, second chance hindi para mag simula ulit, kung di' para ayusin ang ending.pero hindi tulad sa mga pelikula kung saan laging nag kikita ang leading man at leading lady parati by coincidence! kanibukasan lang pag katapos magkakilala magkikita ulit sila by chance sa mrt, sa ilalaim ng punong mangga, o kung saan saan na merong mga fountain, fireworks, at romatikong kanta. syit yun! at kalokohan ding parehas sila parati ng kulay ng suot! para kunwari meant to be daw! epal! Naniniwala akong kahit maliit ang mundo, nagiging malaki naman ito pag dating sa paghahanap ng minamahal...

At dahil sa ang dami kong pinaniniwalaan sa buhay maliban sa mga aswang at mga katang isip, naniniwala rin akong, minsan at kadalasan iisa lang ang chansa mo sa halos lahat ng importanteng bagay. kaya't kung pakiramdam mong kaya mong makipagsapalaran at masugatan para lang makuha iyong bagay na yon, kunin mo na, sapagkat wala ka namang bagay na hindi mo kayang isugal kung hindi mo naman ito mahal. Paalala kaibigan, mabuti ng mahulog sa bangin kesa naman mabagsakan ng ufo dahil sa hindi pag galaw dahil sa takot. Mabuti ng sumubok at mabigo kesa naman sa hindi ka nag tangka. naalala ko nga doon sa isang report ng kaklase ko *yes naman nakikinig ako!* "Twenty years from now, you will be more disappointed by the things that you didn't do than by the ones you did do. So throw off the bowlines. Sail away from the safe harbor. Catch the trade winds in your sail.Explore. Dream. Discover." Kung sino man ang nagsabi nito, pasensya na at hindi kita kilala pero bilib ako sayo dahil pwede kang pampalit kay kuya kim sa matanglawin :)

Tingin ko ganoon ka din dapat katapang pag dating sa pag-ibig. Tulad ng isang motto kong sapilitang ipinaglaban sa isang beauty contest "You shall pass this place but once, therefore, if there's anything that I can do to my fellowmen, let me do it now, for I shall not return haha!" kaya nga let's stop often and enjoy the view. Masarap mainlove, pero masarap ang patuloy na naiinlab!!! hanep! pakshet! bwiset! Kaya kung may maiibibigay kayong pagmamahal... ibigay niyo na sakin. chos! Basta mga dude, gawin niyo lang ang tingin niyong dapat gawin. Kung may oportunidad kang paligayahin siya, gooo! maging oportunista ka! Sabi nga ng taong minsan na nagpatibok sa aking puso *ayee. hehe may you rest in peace* kalokohan daw ang kasabihan na "if you love her set her free" kasi para sakanya, kung mahal mo ang isang tao, huwag mo na itong pakawalan. pero labs, may sad part doon e. paano kung hindi talaga siya masaya sayo diba? doon tayo talo. salpak ang mukha sa inidoro. basag. anyway... may kanya kanya naman tayong opinyon tungkol diyan. basta ang masasabi ko lang...may time frame man o wala, mag mahal ka ng tunay. kung hindi mo rin naman mabibigay ang buong pag mamahal mo, huwag mo nalang ituloy. huwag kang papasok sa isang relasyon nang hindi ka sigurado sa nararamdaman mo, dahil mahirap yon. tandaan mo pakner, bilang lang ang oras. huwag na natin itong sayangin sa maling tao.

P.S. ibinabahagi ko ito sa mga taong nainlab na, sumusubok mainlab, pinipilit mainlab, gustong mainlab, at pati narin sa mga taong tapos na mainlab. at sa isang taong minsan na nagpatibok ng puso ko ngunit hindi pinayagan ni tadhana.

usapang ligaw sa toilet bowl

Isang araw sa cafeteria sa iskwelahan namin kung saan matatagpuan ang napakamahal na omelet ngunit puro keso lang ang laman, habang kumakain ng pinagbabawal na pagkain, out of nowhere, bigla ko nalang natanong sa aking kaibigan na mukhang cartoon ang tanong na ito... "paano mo malalaman kung naliligaw ka na? o kung papaunta ka na doon sa lugar kung saan maliligaw ka na?" sumagot naman ng mabilisan ang kaibigan kong si hello kitty "hindi mo malalaman yun unless nandoon ka na" napatigil ako. hindi dahil sa nabigla ako sa nassabi niya kung di' dahil pinoproseso ko pa sa utak ko ang kanyang sinabi. gusto ko sanang namnamin ang mga bawat salita na kanyang binitawan pero napaisip ako bigla kung bakit ko natanong ang tanong na yun sa gitna ng nagmamahalang omelet at limitadong oras ng pagrereview bago mag final exam. ayun naalala ko! naitanong ko pala yun sapagkat noong kinagabihan ng araw na yun, nadedejavu ako... sa isang bagay, isang lugar kung saan parati akong nawawala. Noong gabing iyon naisip ko, bakit ba may mga taong nag sasabi na kailnagn muna nilang hanapin ang mga sarili nila... napaisip ako kung paano nila nalaman, o malalaman na mawawala na sila, o kung papunta na sila doon, at kung paano nila sisimulan hanapin ang mga nasabing sarili... at kung nahanap na nga nila ang sarili nila, anong gagawin nila pag katapos non? athigit pa non, saan at paano nilang natagpuan na nga nila ang kanilang mga sarili? Hindi ako nakatulog noong gabing iyon dahil pinipilit kong pinipiga ang kakaramput kung utak na maglabas ng taeng sagot. sumikat na ang araw hindi ko parin nakuha ang sagot.

Madalas noong mga bata pa kami lagi kaming tinatanong ng aming mga magulang kung ano ang gusto namin maging pag laki.

Mama: anak, ano gusto mo maging pag laki mo?
Ahya: maging taxi driver!
papa: oo maganda yon anak, hindi ko na kailangan magover time!
me: maging doctor ma!
*hai salamat may nakuha akong anak na may mataas na pangarap. *ehem*
meme: maging yaya ma!
*wow. how charming.

Pero nangmaktutong akong ng grade skul, umiba ng umiba ang aking gusto dahil napagtanto ko na maraming kailangan aralin pag doktor ka at hindi ko kayang makakita ng mga lumuluwal na mata, natatapias na tenga, at tinatahing bibig tuwing bagong taon kaya naman naglaan ako ng oras para isipin mabuti ang bago kong gusto.

gusto ko maging inbentor! pulis! assassin! at ninja! ayoooos! may bago na kong pangarap!

Nagbago ang mga pangarap na to' noong nakatungtong ako ng hi-skul kasabay ang paglipat ng eskwelahan, nagbago rin ang aking mga gusto. hindi ko alam kung anong laman lupa na sumapi sa akin noon pero naging babae ako kaunti kumilos kahit na ang sapatos ko noon at binili sa boys seksyon ng mga pre-teens kung saan may ninja turtle ang desenyo at de sintas pa! nalaman kong noon na gusto ko maging interior designer, o kaya fashion desginer, pintor o kahit anong walang kinalaman sa mathematics. Napansin ko kasi ang hilig ko noon sa arts doon lang kasi ako umeexcel maliban sa christian living. Pag katutong ko ng 4th year. ayan patayan na. sukatan na ng mga isip. may bonus pang kailngan mamili. anak ng tinapa. ang hirap mamili! yun ang pinaka ayoko e, un tipong kailangan mo gumawa ng desisyon na dapat libong beses mo pinagisipan dahil ito ang magdidkta ng iyong kapalaran at kung saan ka pupulutin balang araw. pinagpapawasisan ako ng malamig. parang deal or nbo deal. its now or never ang drama.

doon ko nalaman na matagal na pala akong ligaw. sa dami kong gustong gawin at marating sa buhay ko, hindi ko alam kung ano talaga ang gusto ko. Hindi ko alam kung bakit at kung saang puno ko pipitasin ang mga sagot sa mga katanungan ko.

tik-tak tik-tak........................

krooooooooooooo.............krooooooooooo............

ang tagaaaaaaaaalllllllllll............

ano ba ang gusto ko???

kailangan hanapin ko ang sarili ko at ang gusto ko.

Dahil wala akong pera para mag bayad sa detective para hanapin ang sarili ko, nag mistulang ermitanyo ako at nag lakbay mag-isa. sabi ko sa sarili ko: "patay ka sakin, pag na huli kita, hinding hindi na kita papakawalan" ayon. nag punta kong patunguong mundo ng kawalan kung saan ang daan papunta roon ay madilim, makipot, at mahirap. makalipas ang ilang taon, sumuko rin ako. sumakay ako ng jeep pauwi, sa pwesto sa bandang dulo, ang paborito kong pwesto kung saan ako nakakapagteleport. nakarating ako sa bahay at dumeretso kay mr,. toilet bowl para magbigay galang. umupo ako at nag-isip kahit na yun ang pinaka ayaw kong gawin.

Umalis ako kasama ng ako. Umuwi ako kasama ng ako. walang nangyari. Kung sino ang umalis, yun din ang bumalik. naligaw pa.

May nangyari ba?

sapalgay ko meron. bukod sa napuno ng polusyon ang aking ilong, nalamann ko ang sagot ay makukuha mo din sa sarili mo. Kailangan mo lang siguro buksan ang puso mo para malaman kung ano talaga ang laman nito. kung hindi mo parin alam, subukan mo namang buksan ang kidney at atay mo baka naroon ang sagot, wag ka magabagag *mali ata spelling* o basta don't worry malalaman mo rin yun.

Sa opinyon ko, mahalaga na malaman mo kung sino ka at kung anong gusto mo. para lubusang maging masaya. hindi ba yun naman ang hinahangad ng karamihan sa atin? ang maging masaya? may mga bagay tayong sinasakripisyo para makuha ang kaligayahan, mga bagay na isinasantabi para makamit ito at bagay na binbitawan para lang mahawakan ito ng buong buo. Kailangan mong makilala kung sino ka para malaman mo kung ano at kung saan ka sasaya. Dapat may saya para may sigla ka sa mga bagay na gagawin mo, para makulay ang sinabawang gulay at higit sa lahat para maasam mo kung ano ang minimithi mo.

P.S. nakikipag session parin ako kay toilet bowl :)

P.S.S. hindi mo kailangan mag madali para hanapin ito,. take your time :)

photo & drawn by: Von Richthofen Kwok